Herken je dit?

• • Je hebt altijd gedroomd dokter te zijn, maar nu lig je ’s nachts wakker omdat je je zorgen maakt of je je patiënt onterecht gerustgesteld hebt, terwijl je het eigenlijk ook niet 100% zeker wist. En als ik dat niet los kan laten, moet ik dan wel dokter willen zijn?”
  • Je patiënt is ontevreden over je aanpak en nu ben je bang dat je een klacht aan je broek hebt hangen en dat je nooit een goede dokter zult worden. 
  • Je baalt dat je niet kunt dokteren zoals jij wilt, omdat je het gevoel hebt nooit tijd genoeg te hebben in je gesprekken.
  • Je stoort je eraan dat patienten nooit lijken te doen, wat jij met ze afspreekt. 
  • Je vreest dat je naast je werk als arts nooit tijd zult hebben voor je kinderen, vrienden of hobby’s omdat het werk als arts altijd doorgaat, zowel overdag als in de avonduren. “Dus hoe combineer ik die twee?” 
  • Je bent bang dat je niet hard, slim, ambitieus of volhardend goed genoeg bent om een goede dokter te zijn.
  • Je voelt je eenzaam door de sfeer en de hiërarchie in het ziekenhuis en vraagt je af of je wel medisch specialist kunt worden of wilt blijven. 

Als je niks doet krijg je steeds minder werkplezier en minder zelfvertrouwen, verlies je kostbare tijd (die je beter had kunnen gebruiken om iets te doen wat je wél wil), en lijdt je relatie eronder omdat je maar chagrijnig blijft. Tot je uiteindelijk in een burn-out terecht komt en je droom om een goede arts te worden, waar je zolang voor gewerkt hebt, maar opgeeft.